ภาวะซึมเศร้า และความวิตกกังวล นำพาปฏิกิริยาเหล่านี้มาสู่ร่างกาย

ภาวะซึมเศร้า พวกเราเกือบทุกคนเคยประสบกับความไม่สบายกาย และอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตที่ผ่านมา เราเคยรู้สึกเหมือนโดนระเบิดที่หน้าอก เมื่อเราได้ยินข่าวร้ายและรู้สึกหายใจไม่ออก

หรือเมื่อก้าวขึ้นไปบนเวทีใหญ่ ฉันรู้สึกว่าขาสั่นตลอดเวลาและ กล้ามเนื้อทุกส่วนกระตุกอย่างไม่เป็นจังหวะ ทำให้แทบจะขยับไม่ได้ เราถือว่าเงื่อนไขเหล่านี้ เกิดจากสมรรถภาพทางกายไม่เพียงพอ หรือคิดว่าเราเป็นตะคริวจากการขาดแคลเซียม

ในความเป็นจริงสถานการณ์ที่กล่าวมาข้างต้น เป็นผลมาจากอารมณ์ที่ส่งผลต่อร่างกายของเรา มีการเชื่อมต่อบางอย่างระหว่างอารมณ์และร่างกายของเรา ซึ่งสังเกตได้โดยตรงไม่ง่ายนัก แต่เป็นเรื่องจริงการเชื่อมต่อเหล่านี้ผ่านสารเฉพาะบางอย่างที่จุดเชื่อมต่อของ เซลล์ประสาท การสร้างผ่านการเชื่อมต่อของปฏิกิริยาทางอารมณ์ และร่างกายสะท้อนให้เห็นถึงสัญชาตญาณการอยู่รอดของมนุษย์ ในขณะเดียวกัน การตอบสนองทางร่างกายก็ส่งผลต่ออารมณ์ของเราได้เช่นกัน

ความวิตกกังวลและการตอบสนองของร่างกาย

ความวิตกกังวลเป็นอารมณ์ประเภทหนึ่งที่พบเห็นได้ทั่วไป ในสิ่งมีชีวิตอารมณ์แบบนี้ สามารถเพิ่มโอกาสในการอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อันตราย ในช่วงการพัฒนาของชีววิทยาอารมณ์แบบนี้ มักเกี่ยวข้องโดยตรงกับความขัดแย้งทางจิตใจมากที่สุด เช่นเดียวกับ ในยุคดึกดำบรรพ์ ชายในภาพประกอบหวังที่จะได้รับน้ำ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็กลัวหมีสีน้ำตาลที่อยู่ริมน้ำที่จะทำร้ายเขา ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาต้องเผชิญกับความขัดแย้งทางเลือกระหว่างการหนีเอาตัวรอด และการหลีกเลี่ยงอันตราย แต่ความปรารถนาของเขา แหล่งน้ำทำให้เขาไม่สามารถล้มเลิกความพยายามได้ง่ายๆ ความวิตกกังวลจึงเกิดขึ้น

ร่างกายที่มาพร้อมกัน ก็กำลังเตรียมพร้อมสำหรับอารมณ์นี้ ในเวลาเดียวกันอ้าปากหายใจเร่งอัตราการหายใจ และเพิ่มการขึ้นลงของโครงกระดูกซี่โครง เพื่อเตรียมออกซิเจนสำรองสำหรับกิจกรรมที่ต้องออกแรง ในขณะเดียวกัน อัตราการเต้นของหัวใจจะเพิ่มขึ้น และสูบฉีดเลือดไปยังอวัยวะต่างๆของร่างกาย ความเร็วในการตอบสนองของร่างกายจะดีขึ้นด้วย กำปั้นที่กำแน่นกำปั้นที่กำแน่นจะจับไม้ และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ ขาเริ่มสั่นปล่อยให้กล้ามเนื้อขาเตรียมพร้อมสำหรับกิจกรรมและ พร้อมที่จะหลบหนีตลอดเวลา

ในกระบวนการนี้ร่างกายทั้งหมดมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในการตอบสนองต่ออารมณ์ระบบหายใจหัวใจและระบบไหลเวียนโลหิตและกล้ามเนื้อโครงร่างของเรามีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมาก ปฏิกิริยาของร่างกายที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลเกิดขึ้นจากการสะสมของกิจกรรมของมนุษย์

แม้ว่าในยุคปัจจุบันมนุษย์แทบไม่ได้แข่งขันกับสัตว์ร้ายเพื่อหาแหล่งน้ำ แต่ความวิตกกังวลนี้จะยังคงปรากฏในโอกาสอื่น ๆ และทำให้เกิดวิธีการรับมือกับร่างกายของเราในสมัยโบราณ ตัวอย่างเช่นเมื่อเราต้องเริ่มกล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าทุกคนหรือรายงานในที่สาธารณะ

ด้วยความวิตกกังวลของเรา เราจะอ้าปากหายใจ โดยไม่ได้ตั้งใจเร่งอัตราการหายใจเพิ่มขึ้นและลง ของโครงกระดูกซี่โครงทำให้ร่างกายหายใจเร็วเกินไป และทำให้การออกเสียงคำไม่ชัดเจน อัตราการเต้นของหัวใจที่เพิ่มขึ้นจะสูบฉีดเลือดเข้าไป อวัยวะต่างๆ ของร่างกายและใบหน้าของเขาก็แดงและบวม หมัดที่กำแน่นทำให้คำพูดทำให้ฝ่ามือเหงื่อออก ขาเริ่มสั่นไม่สามารถก้าวได้

การชี้นำการเคลื่อนไหวของร่างกายอย่างเหมาะสม ในช่วงวิตกกังวลยังสามารถช่วยให้อารมณ์ที่ปรากฏขึ้นแล้วดีขึ้นได้ โดยปกติเราจะได้ยินใครบางคนแนะนำให้หายใจเข้าลึก ๆ และปรบมือ เมื่อเราวิตกกังวลประสบการณ์เหล่านี้ จากชีวิตช่วยให้เราคลายความวิตกกังวลได้จริงๆ ในป่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเกือบทุกชนิดเลือกที่จะกิน แต่ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย

อาการซึมเศร้าและความรู้สึกทางกายภาพ

ความแตกต่างระหว่างภาวะซึมเศร้า และความวิตกกังวลคือมักจะส่งผลต่อความรู้สึกของร่างกายของเรา อิทธิพลนี้มักเกิดจากพื้นฐานของสารสื่อประสาททั่วไปของปฏิกิริยาทางอารมณ์ และความรู้สึกทางกาย ตัวอย่าง เช่นเมื่อเราอารมณ์ไม่ดี เรารู้สึกว่าร่างกายของเราไม่อยู่ในสภาพที่ดี มีการกล่าวถึงในชั้นเรียนชีววิทยาของโรงเรียนมัธยมว่า การทำงานของเซลล์ประสาทคือ การส่งผ่านความรู้สึกภายนอกไปยังระบบประสาทส่วนกลาง ผ่านตัวรับและในขณะเดียวกันก็ส่งคำสั่งส่วนกลางไปยังอวัยวะส่วนปลาย

เราสามารถเข้าใจเนื้อหาของความรู้สึกภายนอกนี้เป็นข้อมูลที่ได้รับในรูปแบบต่างๆ อย่างไรก็ตามในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า การส่งข้อมูลระหว่างเซลล์ประสาทจะผิดปกติ เมื่อข้อมูลภายนอกถูกส่งไปยังศูนย์กลาง ข้อมูลนั้นจะอ่อนแอลงและข้อมูลจะไม่ถูกส่งอย่างสมบูรณ์ เนื่องจากไม่มีสารสื่อประสาท การป้อนข้อมูลที่อ่อนลงนี้ จะทำให้อาหารมีรสชาติจืดชืดเปลี่ยนประโยคในหนังสือ ให้เป็นคำที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เปลี่ยนเสียงธรรมดาให้เป็นเสียงรบกวน และเปลี่ยนสีสดใสให้กลายเป็นสีเทา

ปัญหาเดียวกันของการสูญเสียข้อมูลยังเกิดขึ้นในความเข้าใจ เนื้อหาประโยคเมื่ออ่านตัวอย่างเช่น เนื้อหาของนวนิยายที่ตัดตอนมาต่อไปนี้ เมื่อข้อมูลความหมายถูกส่งตามปกติ เราสามารถเข้าใจเนื้อหาของมันได้อย่างชัดเจนในย่อหน้าแรกของ ย่อหน้านี้ในประโยคความหมายมีความชัดเจน และสมบูรณ์เมื่อมีการสูญเสียข้อมูลความหมายเล็กน้อย ในประโยคที่สองเราแทบไม่สามารถเข้าใจเนื้อหาของประโยคดังกล่าวได้ และเมื่อการสูญเสียข้อมูลความหมายเกินครึ่ง เราสามารถไม่สามารถทำนายประโยคที่สามได้อีกต่อไป

ด้วยความรู้สึกที่เข้าใจง่ายสองประการข้างต้น เราสามารถเข้าใจได้ว่า เมื่ออารมณ์หดหู่ส่งผลต่อการรับประทานอาหารที่ไม่ดี เราไม่สามารถเข้าใจความหมายของคำและประโยคเมื่ออ่านได้ และหลักการทั่วไปที่ว่าสีจะจางลงเมื่อเราสังเกตสภาพแวดล้อมเป็น เพราะมันถูกใช้ในเซลล์ประสาท อันเป็นผลมาจากการลดลงของสารสื่อประสาทที่ส่งผ่านข้อมูล จึงนำไปสู่การสูญเสียการส่งข้อมูลที่ร่างกายของเราสามารถเข้าใจได้

การสูญเสียการส่งข้อมูลนี้ไม่ได้ จำกัด เฉพาะส่วนของระบบประสาทส่วนกลางที่ส่งจากภายนอกเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อข้อมูลที่ส่งจากระบบประสาทส่วนกลางด้วย มันสะท้อนให้เห็นในร่างกายของเรา ซึ่งแสดงออกถึงความเหนื่อยความเมื่อยล้าและความรู้สึกไม่สบายในร่างกาย

สาเหตุหนึ่งของความรู้สึกเมื่อยล้า คือคำสั่งที่สร้างโดยระบบประสาทส่วนกลาง ไม่สามารถสร้างการตอบสนองตามปกติในรอบนอกได้ ระบบประสาทส่วนกลางสั่งให้แขนยกขึ้นและแขนจะไม่ยกขึ้นตามปกติ หรือต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติ เนื่องจากข้อมูลสูญหายไปในการส่งสัญญาณ การตอบกลับที่ได้รับด้วยวิธีการอื่นทำให้ระบบประสาทส่วนกลางคิดว่า ตอนนี้แขนข้างนี้ทำงานผิดปกติวิธีที่เก่าแก่ที่สุด สำหรับสัตว์ในการซ่อมแซมตัวเองคือ การพักผ่อนดังนั้นความรู้ความเข้าใจ ถูกสร้างขึ้นจากระบบประสาทส่วนกลาง ตอนนี้ฉันต้องการพักผ่อนและไม่สามารถทำหน้าที่ได้ตามปกติ ฉันจึงรู้สึกอ่อนเพลียทางร่างกาย

ไม่ได้มีเพียงปัจจัยที่ทำให้ข้อมูลสูญหายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกลไกการป้องกันตนเองในสมัยโบราณด้วย

ความรู้สึกไม่สบายกายยังมาจากผลตอบรับที่ผิดปกติ ตัวอย่าง เช่น ความตึงเครียดของกล้ามเนื้อบริเวณศีรษะ และคอปวดศีรษะและปวดหลังส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับกล้ามเนื้อที่รักษาท่าทางปกติของเรา เนื่องจากการสูญเสียข้อมูลร่างกายจึงเพิ่มกิจกรรมของเส้นประสาท และพลังงานที่เก็บไว้ในกล้ามเนื้อ เพื่อรักษาท่าทางให้เป็นปกติและการบริโภคอย่างจริงจังจะทำให้ร่างกายเกิดการตัดสินที่เจ็บปวด

ในทางกลับกันความเจ็บปวดทางกายภาพในระยะยาว เช่น อาการปวดข้อรูมาติกโรคประสาทโรคเริมงูสวัดและโรคทางกายอื่น ๆ จะเพิ่มการใช้สารสื่อประสาท เนื่องจากการส่งข้อมูลความเจ็บปวดระหว่างเซลล์ประสาทในระยะยาวและเพิ่มภาระข้อมูลในการนำกระแสประสาท ทำให้เกิดอาการซึมเศร้า

บทความอื่นที่น่าสนใจ > สูตรชาเพื่อสุขภาพ ลดน้ำหนักแบบฉบับพนักงานออฟฟิศ